Potomek Faelivrin

Khan

Potomek Faelivrin napisana przez (Mefvla Faelivrin Ð) dnia 2007-10-21...

"Był to jeden z ostatnich ciepłych dni. Zbliżała się Jesień.. Optymiści woleli udawać, że to wina chłodnych powiewów wiatru a nie nadchodzącej jesieni. Już gdzieniegdzie zieleń liści nie była tak ożywiona, lecz przygasła. Jak światło z świeczki w ciemnych korytarzach zamku. Nieraz migotało światło obok biegającej służby. Przyczyną tego chaosu była przyszła matka.
Księżna od dawna już nie wychodziła na miasto. Bóle w krzyżu, mocne „pieszczoty” dziecka i spuchnięte stopy męczyły ją zarówno w nocy jak i w dzień. Toteż zatrudniono na ten czas specjalną służbę. Akuszerka wiele razy wbiegała od pokoju gdy Mefvla krzyczała, że rodzi. Fałszywych alarmów miał już dość sam Soth. Rozdarty miedzy żoną, a sprawami krainy, często miał podkrążone oczy. Choć spod kaptura trudno dostrzegalne.
Jednakże ta noc była zupełnie inna. Krzyki księżnej rozeszły się po całym majątku. Po paru minutach zaspana i na wpółprzytomna kobieta wbiega do sypialni. Zastaje w niej oblaną potami, pojękującą księżniczkę, która kurczowo trzyma się brzucha. Opiekunka zauważywszy, że skurcze są intensywne. Wołała asystentkę i razem czekały przy przyszłej matce aż do rozwiązania. Wody płodowe odeszły po jakiś dziesięciu godzinach i nie wiele po tym na świat przyszedł potomek Faelivrin. Nim jednak to się stało do pałacu przybył już Soth. Zaniepokojony chodził w tą i z powrotem po korytarzu. Słysząc nie raz wrzaski i obelgi Mef. Raz kiedy usłyszał coś o śmierci przystanął przed drzwiami i miał już wejść gdy w ten.
Położna wyszła z komnaty Mef z dzieckiem na ręku.
- To chłopiec. Tata pewnie dumny, że ma męskiego potomka.
- Najważniejsze by był zdrowy.
- Jest krzyczy tak głośno jak jego matka. – Po czym oboje uśmiechnęli się
Dzień był słoneczny lecz wiał niewielki chłodny wschodni wiatr. Gdy w wejściu na balkon zamku ukazał się wpierw Soth i rozejrzał po dziedzińcu zdjął z siebie płaszcz i poczekał na opiekunkę. Gdy ta się pojawiła owinął dziecko dodatkowo w płaszcz swój aby ciepło mu było. Odebrał od kobiety swego syna po czym podszedł do balustrady balkonu i spojrzał na zebrany tłum na dziedzińcu zamku. Wiatr rozwiał nieco jego włosy gdy podnosił w górę dziecko.
- Moi drodzy. Ostatnimi czasy nie pojawiałem się gdyż powodem mej nieobecności była troska o stan zdrowia mej ukochanej. Ale jak widzicie tej nocy na świat przyszedł pierwszy męski potomek Faelivrin!
Ponownie uniósł swego syna w górę. Po chwili jednak przygarnął go do swej piersi i tak tuląc syna do siebie wyszedł z balkonu znikając w murach zamku. Wydawało się ze władca był szczęśliwy i radosny. Tak też rzeczywiście było. Ale czy troski jego i księżnej Mef się zakończyły?
W nocy, w komnatach królewskich Sotha i Mef dochodziły przedziwne odgłosy. Niezrozumiałe dla przebywających na korytarzu. Drzwi do komnat były zamknięte więc strażnicy nie mogli udać się w niesieniu pomocy. W glosach owych można było wyróżnić glosy władcy i księżnej oraz trzeci obcy, gardłowy i złowieszczy. Lecz po jakimś czasie głosy zamilkły a chwile potem rozpętała się straszna burza nad Varohtifem.
Nad ranem para królewska ukazała się służbie. Byli milczący, nieco bladzi lecz na pytania troski dawali pokrętne odpowiedzi. Z dzieckiem nic się nie stało a to było najważniejsze. A i oni sami zdawali się zdrowi. Lecz skrywali jakąś tajemnicę.

Spisane przez:
Mefvla i Soth Faelivrin